از شُکر تا عبادت؛ سیر معنوی از شیرین‌کردن دهان تا بندگی عاشقانه 🌷


مقدمه:


در زندگی دینی انسان، مفاهیمی چون شُکر و عبادت از ارکان مهم ارتباط با خداوند به شمار می‌روند. اما بسیاری از دینداران، اعم از مسلمان، مسیحی و پیروان سایر ادیان، در مرحله ذهن، لفظ و کتابت این مفاهیم توقف می‌کنند، و به مرحله عینی و زیسته نمی‌رسند. این نوشتار تلاشی است برای بازتعریف این مفاهیم بر پایه‌ی تجربه‌ی زیسته و تعامل با واقعیت عینی، آن‌گونه که شما در مثال "آب جوش" به زیبایی آن را ترسیم کردید.


1- از ذهن تا عین: سیر تحقق یک قضیه در زندگی  📑


برای آنکه به یقین برسیم، باید قضایا را از ذهن، لفظ و کتابت عبور داده و در متن زندگی عینی تجربه کنیم. مثل آنکه می‌گوییم: «آب در صد درجه می‌جوشد» (قانون کبری). وقتی ما آب را حرارت می‌دهیم و می‌جوشد (صغری)، نتیجه می‌گیریم که «این آب به صد درجه رسیده است». یقین در اینجا، نتیجه تلاقی قانون هستی و کنش ماست.


2- شکر، شکر، شکار: ریشه‌ای مشترک، معنایی عمیق 📚


با نگاهی ذوقی و معنایی، می‌توان واژه‌های شُکر (سپاس)، شِکَر (شیرینی)، و شِکار را از یک خانواده دانست. شُکر، اگر واقعی باشد، باید حال دیگران را شیرین کند؛ باید در رفتار ما با دیگران نمایان شود.


شُکر تنها گفتن "الحمدلله" نیست، بلکه این است که:


دهن دیگری را شیرین کنیم،تلخی زندگی کسی را بزداییم،
یا به قولی، لبخند بر لب کسی بنشانیم.
بنابراین، اگر من توانستم دهان انسانی را شیرین کنم، پس من شُکرگزار واقعی‌ام. شُکرگزار کسی است که نعمت را صرف خوشحال‌کردن دیگران کند.


3- عبادت یعنی کاری کنی که خدا لبخند بزند 📘


اگر شکر، شیرین‌کردن دهان و دل دیگران باشد، عبادت سطح بالاتری از همین سلوک است. عبادت، در اصل، راضی‌کردن معبود از طریق خدمت به مخلوق است.


عبادت یعنی:کاری کنی که دل انسانی آرام بگیرد،دستی را بگیری،باری را برداری،یا حتی با لبخند و دیداری، زندگی را به کسی بازگردانی.


پس می‌توان گفت:


عبادت یعنی کاری کنی که خدا لبخند بزند، و خدا زمانی لبخند می‌زند که بندگانش از تو خیر ببینند.


نتیجه‌گیری:


در جهانی که دین و دینداری گاه به حفظ الفاظ و ظواهر فروکاسته شده، بازگشت به حقیقت عینی شکر و عبادت ضروری است. با بازتعریف این مفاهیم در متن زندگی، درمی‌یابیم که شکر، یعنی شیرین‌کردن حال دیگران؛ و عبادت، یعنی بندگی‌ای که در دل انسان‌ها نور و لبخند می‌نشاند.


در این سلوک است که ایمان از ذهن عبور کرده، به زندگی می‌رسد، و یقین در ما متولد می‌شود.

 

 

برای مطالعه در مورد شک در ذات خداوند روی این لینک کلیک کنید.